Hierin beschrijft zij de resultaten van een Randomised Clinical Trial betreffende het implementeren van een gesuperviseerd loopprogramma bij opgenomen patiënten in acht ziekenhuizen (Veterans Affairs Hospitals) in de Verenigde Staten. Hierbij werden na randomisatie 6722 patiënten van 60 jaar en ouder geïncludeerd in het loopprogramma, en vergeleken met een groep van 6141 patiënten op de uitkomstmaten: 1. ontslag naar een gespecialiseerd verpleegcentrum, 2. opnameduur en 3. valincidenten tijdens opname. Het enige significante effect van dit uitgebreide onderzoek was dat patiënten die gedurende opname aan het loopprogramma deelnamen, een kleinere kans hadden op ontslag naar een gespecialiseerd verpleegcentrum, dus na opname minder gespecialiseerde zorg behoefden. Effecten op opnameduur en valincidenten tijdens opname bleken onvoldoende aantoonbaar.

Beweegziekenhuizen: veel meer dan een loopprogramma
Interessanter nog dan de bevindingen van Hastings is een blik op de referentielijst die zij hanteert. Daarin ontbreekt enige referentie naar ruim voorradig Nederlands onderzoek naar effecten van het in beweging krijgen van in ziekenhuizen opgenomen patiënten. In de Nederlandse ziekenhuisfysiotherapie zijn deze programma’s bekend onder de noemer van “ziekenhuis in beweging”. Deelnemende ziekenhuizen worden vaak betiteld als beweegziekenhuizen. Een beweegziekenhuis is een ziekenhuis waar, rond het individu, op verschillende lagen binnen de organisatie continu wordt ingezet op het creëren van een cultuur- en gedragsverandering die is gericht op gezond beweeggedrag door het inzettenvan interventies bij patiënten, bezoekers en/of medewerkers. Kort samengevat zijn deze programma’s erop gericht om sedentair gedrag bij opgenomen patiënten te voorkomen door op allerlei manieren prikkels aan te bieden om in beweging te komen. In beweging blijven tijdens de opname houdt namelijk de conditie op niveau en maakt spieren sterker. Hierdoor raakt de patiënt minder afhankelijk van de zorg van anderen, is de kans op complicaties kleiner en kan de opnameduur verkort worden. Gesuperviseerde looptherapie zoals Hastings dit beschrijft, is slechts een klein onderdeel van programma’s die de beweegziekenhuizen bieden. Zo worden onder andere patiënten uit bed gestimuleerd door bijvoorbeeld ontbijt/lunch/diner op een centrale plaats op de afdeling aan te bieden, door lopen langs kunstroutes of andere routes te stimuleren, en door bewustwording van het eigen beweeggedrag te creëren.

Er bestaat veel onderzoek in Nederland
Lees het hele artikel hier verder.